Plany? Jakie plany?

Nie mogę uporządkować żadnych "za", ani tym bardziej żadnych "przeciw"mojej obecnej uczelni i tej domniemanej nowej również. Chcąc zaryzykować, zmienić coś, jak zwykle los- kolokwialnie mówiąc- zrobił mnie w ch... balona, znaczy się. 
Tak bardzo ucieszyłam się, że mam możliwość złożenia dokumentów na inny UMED, że spełniałam ku temu odpowiednie wymogi wynikające z regulaminu uczelni. Co z tego, gdy "w celu nadrobienia różnic programowych zobowiązana jest Pani do wzięcia urlopu dziekańskiego". Ależ dlaczego? A no dlatego, że uczelnie mają różne "zapychacze" lub też przedmioty o tym samym programie, ale innej nazwie. Takim sposobem przekroczenie magicznej liczby punktów ECTS tylko 1 punktem (pozdrawiam fakultet z "podstaw umiejętności klinicznych") oznaczałoby mękę na tych studiach o jeden rok więcej. Chyba podziękuję, aż tak zdeterminowana (lub zdesperowana, jak kto woli) nie jestem.
Na ten moment perspektywa pozostania w tym mieście i powrotów do pustego mieszkania przez kolejne cztery lata, napawa mnie ogromnym lękiem- o samą siebie i o te resztki poczucia własnej wartości.
Tylko dla zasady czekam na telefon z dziekanatu, by niczego sobie później nie zarzucić.  Nie wiem, kto ułożył taki scenariusz, ale w żaden sposób mnie on nie śmieszy. Jeśli kiedykolwiek ktoś uraczy mnie złotą myślą pokroju "wszystko jest możliwe, jeśli się tego naprawdę chce" obiecuję, że uraczę go ciosem w twarz.

Komentarze

  1. Anonimowy11 września 2016 09:23

    Jakiś czas temu przeczytałam Twój poprzedni wpis i miałam wrażenie, że czytam swoje myśli (!). Zaryzykuję stwierdzenie, że jestem w stanie wyobrazić sobie, ile kosztowała Cię ta decyzja i co teraz czujesz. Wiesz, ponoć nic nie dzieje się bez przyczyny, obyś któregoś dnia była szczęśliwa z faktu, że stało się tak, jak się stało:) Życzę Ci na pewno mocno wyczekanego odpoczynku. Trzymaj się! o.

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy18 września 2016 23:57

    hej moze tak mialo byc moze czekaja cie w tym miescie jeszcze wspaniale rzeczy? Daj szanse :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. merycuree20 września 2016 05:09

      Wiesz, ciągle to sobie powtarzam, że może nie ma się co buntować tylko "płynąć z falą" i tak dalej. I skoro stało się tak, jak się stało to... chyba nie mam innego wyjścia, jak dać mu szansę i czerpać z niego jak najwięcej. :) Pozdrawiam!

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Grażyna kontra medycyna

 Byle do świąt, potem byle do majówki, byle do wakacji... Nic nie cieszy tak mocno jak połowa semestru za pasem.  Myślałam, że tak czasochłonny i pracowity semestr jak czwarty w Bydgoszczy już nigdy nie będzie miał miejsca. I jak to przystało na "człowieka porażki"- myliłam się. :D Oprócz farmakologii, nefrologii, reumatologii, pulmonologii z ftyzjatrią, dermatologii, pediatrii i gastroenterologii (uff...) plan zajęły mi jeszcze różnice programowe (patomorfologia taka wspaniała) i dwa fakultety. Efekt? Codzienne powroty z uczelni między 16.00 a 18.00. Nici z mojej  szkoły językowej i siłowni. Ech... nawet obiadów nie chce mi się gotować, a od miesiąca moim największym marzeniem jest upiec sernik. Czy to tak wiele? R.I.P 2 my youth, jak to śpiewali sobie the Neighbourhood.   W chwilach takich jak te zastanawiam się, czy to jest naprawdę aż tyle warte. Chyba wszyscy moi znajomi przeżywają w tym momencie kryzys egzystencjalny podobnej rangi. Już nawet nie liczę...
Czytaj więcej

Why so serious?

Gorączkowo szukając prezentów dla swoich Najbliższych, natknęłam się na książkę, którą od kilku lat miałam na celowniku ("Ostatnie rozdanie" Myśliwskiego). Robiąc więc sobie najdoskonalszy prezent pozwoliłam, żeby w przerwie między wypiekami to ona zajęła mi ten wolny czas. Co było nie do pomyślenia na pierwszym czy drugim roku- wtedy nie piekłam nawet ciast, bo szkoda mi było czasu, "skoro tyle nauki czeka". Czy to oznacza, że teraz mamy mniej nauki? A skądże.:> Jako że jestem chyba największym stalkerem medyczno-motywacyjnych kont na Instagramie, ogarnęło mnie ostatnio przerażenie. (Mam nadzieję, że grono odbiorców moich postów ogranicza się tylko do garstki osób, ale muszę napisać to dla samej siebie... tego NIE DA się oglądać!)  Hasztag: cel-medycyna, świetnie, życzę wszystkiego co tylko najlepsze. Może nawet i bym popierała takie pospolite ruszenie, gdybym sama w liceum nie dostała na tym punkcie głupawki. Moje liceum miało tendencję do faworyzowania tylk...
Czytaj więcej

bądź odważna

Prawie rok temu byłam bardzo przestraszonym dziewczęciem. Głupim dziewczęciem, które chyba nie do końca potrafiło być sobą z obawy, że nie przyjmą go w obcym miejscu, nie polubią,  nie zaakceptują. Bardzo dużo kosztuje mnie napisanie tego, jednak postanowiłam zrobić to, bo może komuś pomoże się odnaleźć-  jestem pewna, że nie tylko ja błądziłam i na siłę szukałam swojej drogi. Najgorzej wspominam swój pierwszy rok. W zasadzie opuszczenie rodzinnego gniazdka i wędrówka na studia tak daleko od domu była mi na rękę. Pójście dalej niż miasto wojewódzkie kojarzyło się z pewnym prestiżem (szkoda tylko, że miasto które wybrałam, było podobną "dziurą"). Do czasu. Nie miałam tam nikogo znajomego, więc wylądowałam w mieszkaniu z dziewczyną, z którą zupełnie nie potrafiłam się dogadać. Kompletnie inne poglądy na życie i  studia  całkowicie nas poróżniły. Ja- wychowywana w konserwatywnej rodzinie- niejednokrotnie nasłuchałam się jak dziecinna potrafię być. Może tak, może srak....
Czytaj więcej